به شب آويخته مرغ ِ شباويز

به شب آويخته مرغ ِ شباويز


به شب آويخته مرغ ِ شباويز
مدامش کار ِ رنج‌افزاست ، چرخيدن .
اگر بی‌سود می‌چرخد
وگر از دستکار ِ شب ، درين تاريکجا ، مطرود می‌چرخد ...


به چشمش ، هر چه ، می‌چرخد ، - چو او بر جای –
زمين با جايگاهش تنگ
و شب ، سنگين و خونالود ، برده از نگاهش رنگ ،
و جاده‌های ِ خاموش ايستاده
که پاهای ِ زنان و کودکان با آن گريزانند ؛
چو فانوس ِ نفس مرده ،
که در او روشنايی از قفای ِ دود می‌چرخد .


ولی در باغ می‌گويند :
« به شب آويخته مرغ ِ شباويز
به پا ، ز آويخته ماندن ، بر اين بام ِ کبود اندود می‌چرخد . »


-------------------1329 [1]


&
مجموعه‌ی ِ اشعار ِ نيما يوشيج . ابوالقاسم جنّتی عطائی . ص 335 .
مجموعه‌ی ِ کامل ِ اشعار ِ نيما يوشيج . سيروس طاهباز ، ص 490 .
عنوان در مجموعه‌ی ِ ِ طاهباز : مرغ شباويز .
در مجموعه‌ی ِ طاهباز ، از « به چشمش ... » تا پايان ، يک بند است و فاصله‌ی ِ پيش از سه سطر ِ آخر رعايت نشده .

?
[1] تاريخ از مجموعه‌ی ِ طاهباز است . ( ص 490 )