داستانی نه تازه

داستانی نه تازه


شامگاهان که رؤيت ِ دريا
نقش در نقش می‌نهفت کبود ،
داستانی نه تازه کرد به کار
رشته‌ای بست و رشته‌ای بگشود
------------ رشته‌های ِ دگر بر آب ببرد .


وندر آن جايگه که فندق ِ پير [1]
سايه در سايه بر زمين گسترد
چون بماند آب ِ جوی از رفتار
شاخه‌ای خشک ماند و برگی زرد [2]
------------ آمدش باد و ، با شتاب ببرد .


همچنين در گشاد و شمع افروخت
آن نگارين ِ چرب‌دست استاد
گوشمالی به چنگ داد و ، نشست
پس چراغی نهاد بر دم ِ باد
------------ هرچه ، از ما به يک عتاب ببرد .


داستانی نه تازه کرد ، آری
آن ز يغمای ِ ما به ره شادان ؛
رفت و ديگر نه بر قفاش نگاه
وز خرابیّ ِ ماش آبادان [3]
------------ دلی از ما ، ولی خراب ببرد !


فروردين ِ 1325 [4]


?
اين شعر ، در مجموعه‌ی ِ اشعار ، چاپ ِ جنّتی عطائی ، نيامده . من روايت ِ شاملو را - از حافظه – نقل کردم .
در مجموعه‌ی ِ کامل ِ اشعار ِ نيما يوشيج ، تدوين ِ سيروس طاهباز ، ( ص 406 ) آمده . مختصر اختلافات ِ روايت ِ شاملو را با اين نسخه ، در پای‌برگ‌ها آورده‌ام .


?
[1] طاهباز : اندر آن .
[2] طاهباز : شاخه‌ای خشک و برگی زرد .
[3] طاهباز : از خرابی ... .
[4] تاريخ ، از مجموعه‌ی ِ طاهباز است .